Een plek voor Pauline
Pauline heeft met haar 30 jaar al een hele diagnostische rit achter de rug. PTSS en ASS/MCDD zijn maar een paar van de stickers die ze in haar leven opgeplakt heeft gekregen. Ondanks de vele diagnoses wordt haar leven er niet beter op. Dit tot groot verdriet van haar ouders die haar tot haar 16e jaar uitstekend konden begeleiden en Pauline tot dan als een vrolijk meisje kenden.
Als ze 16 jaar is, in MAVO 4, gaat het mis. Ze wordt angstig en agressief. Ze lijkt stemmen te horen en spreekt over overleden familieleden. Behandelingen en medicatie hebben nauwelijks effect. De agressie neemt toe, vooral naar begeleiders. Met regelmaat wordt ze gesepareerd. Om te voorkomen dat ze wegloopt, wordt haar kamer ’s nachts afgesloten.
Vaak wordt Pauline alleen gelaten vanwege haar gedrag. Maar wil ze wel alleen gelaten worden? Men denkt dat ze veel meer kan en weet, dan eigenlijk het geval is. De overvragingen stapelen zich dus op. Paulines gedachten en gedrag worden onnavolgbaar voor het inmiddels uitgeputte GGZ-team. De enige oplossing lijkt dan weer een verhoging van medicatie te zijn.
Wanneer gedragskundige Kim van de Meerendonk Pauline voor het eerst ziet, valt haar meteen iets op aan Paulines uiterlijk. Nader onderzoek geeft duidelijkheid over de bijzonderheid van Pauline. Zou met deze wetenschap dan eindelijk alles op zijn plek kunnen vallen?
Bijlagen
Dit project is mogelijk gemaakt door Fonds NutsOhra.
NutsOhra geeft financiële ondersteuning aan projecten op het gebied van de gezondheidszorg en heeft daarbij voorkeur voor projecten die leiden tot verbetering van kwaliteit van leven van mensen met een ziekte, beperking of risico.