Zorg op snijvlak van ggz en gehandicaptenzorg

Heldere taal voor Marlie

Marlie is een vrouw van 42 jaar bij wie op 15-jarige leeftijd voor het eerst een psychotische episode is geconstateerd. In de jaren daarop volgend werd zij vaak in de psychiatrie opgenomen, waarbij zij de diagnose 'gedesorganiseerde schizofrenie' kreeg. Maar er was meer aan de hand. In haar psychose kreeg zij opdrachten van stemmen om contact te maken met de aarde. Zij ging daar mee om door met haar hoofd naar beneden van een tafel of stoel af te duiken. De de loop der jaren heeft zij hierdoor waarschijnlijk ernstige hersenschade opgelopen. Ondanks vele therapieën en veel verschillende medicatie, kreeg Marlie de psychose niet onder controle; het zelfverwondend gedrag bleef.

Deze casus gaat in op de wijze waarop inzichten uit de psychiatrie worden gecombineerd met kennis over prikkelverwerking die meer gemeengoed is in de sector voor mensen met een verstandelijke beperking. Een combinatie van interventies die in deze beide sectoren gemeengoed zijn, lijken bij Marlie de oplossing te bieden. Daarmee is deze casus een voorbeeld van wat zorgsectoren van elkaar kunnen leren.

Maar deze casus laat nog iets zien. Behandelen bij complexe problemen is vaak een cyclisch proces, omdat het niet altijd in één keer lukt de problemen op te lossen. Deze casus laat twee cycli zien. De eerste beeldvorming (rond schizofrenie) leidde tot (logische) interventies. Wanneer die niet voldoende blijvend aanslaan, wordt een tweede, aanvullende beeldvorming geformuleerd. Prikkelverwerking neemt daarin een belangrijk plaats in. Uit die aanvullende beeldvorming volgen andere interventies, die in dit geval effectief zijn.